පාලම යට 11 වන කොටස – Sinhala Walkatha

පෙර මතයෙන් බිදක්

කාංචනා(මද්දුමී):- මට පේන්නේ අම්මත් මූව අව්වසලා වගේ.

ගීතා :- එහෙම්මත් නෙවෙයි බන් මගේ එකම කොල්ලනේ බන් අනික ඕකා පොඩි කාලේ ඉදන්ම මගේ තන් දෙකට හරිම පෙරේතයි.

කාංචනා (මද්දුමී):-ඔව් ඔව් අම්මේ අපිට මතකයි . මූ අම්මගේ තන් දෙකේ එල්ලිලාමනේ. පුදුම කිරි බිවිල්ලක්නේ ඉස්සර ඕකා බිව්වේ.පොඩඩිට වඩා මූ කිරි බිව්වා අම්මගේ තන් දෙකත් ලොකු වුනේ ඒක නේද?

ඉතින් අම්මේ ඊට පස්සේ මොකද වුනේ.

අද එතැන් සිට.

ගීතා :- ඊට පස්සේ උනේ මන් මුගෙන් ඇහුවා උබ මගේ තන් දෙක දිහා බලා ගෙන හිටියා නේද පොල් ගාන වෙලේ කියලා ඇහුවා.මූ කියාපී නැහැ අම්මේ බැලුවේ නැහැ කියලා. ඒ වෙලාවේ මුගේ පයියත් නැගලා.මූ මට පේන්න නැති වෙන්න. මන් කිව්වා යකෝ මන් පොඩි කාලේ ඕක හොදට දැකලා තියෙනවා අනික මන් පොඩි කාලේ මිරි කලන් තියෙනවා කිව්ව. ඒ පාර මූ කියාපී අම්මා තාත්තට විතරයි කොයි වෙලෙත් පලල් කරන්නේ අපිට දෙන්නේ නැහැනේ කියලා කිව්වා.මට ඒ පාර කේන්ති ගියා මං මූට ගැහුවා හොද කමුල් පාරක් කියපු වලන්න කතාවටත් ඒ පාර මූ අඩා ගෙන ගගට පැනලා මැරෙන්න යනවා කියලා ගියා වත්තේ එවුනුත් වට වෙලා කොහොම හරි මුව ගෙදර ගෙනාව .මං මේ මූව ශේප් කරන ගමන් හිටියේ. මූට මගේ හුත්ත පෙන්නලා අතේ ගහන්න කිව්වා. එතකොටම

තමා අර යකා අවේ. කාංචනා (මද්දුමී):- එහෙනම් අම්මා වැඩේට ලැස්ති වෙච්ච වෙලාවේ මයි වේව්වේ බකල් වෙලා නියෙන්නේ.

ගීතා :- ඔව් බන් කොල්ලගේ පයියේ ලොකු බන් මට ආසවේ බැහැ ඒක දැකලා කමක් නැහැ අයේ දවසක බලනවා.

කාංචනා(මද්දුමී):- අම්මේ මට ආසයි මල්ලි එක්ක කරන්න.

ගීතා:- මොනවා මද්දුමියේ.

කාංචනා(මද්දුමී):- ඔව් අම්මේ අම්ම කියපු දේවල් අහලා මාව හොදටම මෝල් උනා.

ගීතා :- කොහොමද බන් දැන් ඌව සෙට් කර ගන්නේ.

කාංචනා(මද්දුමී):- අම්මටම තමා සෙට් කරලා දෙන්න පුලුවන්.

ගීතා :- හරි ඉදපන් බලන්න.උබ දැන් ජංගියයි බොඩියයි ගලවලා අර පුටුව උඩින් දාලා පලයන් කුසුමලාගේ ගෙදරට.

කාංචනා(මද්දුමී):- ඒ ඇයි අම්මේ.

ගීතා :- මන් කියන දේ කරපන් කෝ. ගිහින් උබේ ජංගියයි බොඩියයි ගලවලා අරන් වරෙන්කෝ.

කාංචනා(මද්දුමී):- අනේ මන්දා අම්මා මොනවා කරන්න යනවද මන්දා

ගීතා :- යකෝ උබට මල්ලිට කියලා ඇර ගන්නත් ඕනේ.මාව විශ්වාසත් නැහැනේ

කාංචනා :- ආ මෙන්න අම්මේ ජංගියයි බොඩියයි.

ගීතා :- අම්මෝ බන් උබේ ජංගියේ වල් සුවද. උබට ජංගියේ බඩුයි. චූයි දෙකම ගිහින් වගේ ඔන්න ඕක ඔය පුටුවෙන් දාලා උබ පලයන් කුසුමලාගේ ගෙදර.

කාංචනා :- අම්මේ මන් කුසුම නැන්දලාගේ ගෙදර යනවා.

ගීතා :- ඉක්මණින් ගිහින් වරෙන්. (ගීතා චුට්ටාට කතා කරය)

චුට්ටෝ මෙහෙවරෙන් මගේ පුතේ.

චුට්ටා :- ඇයි අම්මේ.

ගීතා :- උබට පොඩි බඩුවක් දෙන්න කතා කලේ.

චුට්ටා:- මොකක්ද අම්මේ.

ගීතා :- මෙහෙවරෙන් න්කෝ.මෙන්න මේක අරන් ඕන දෙයක් කර ගනින්.

චුට්ටා:- මද්දු අක්කාගේ නේද?

ගීතා :- ඔව් ඔව් උබ මගේ බොඩිය විතරයි නේ ඉම්බ ඉම්බ හිටියේ ඔන්න මද්දුමීගේ ජංගියයි බොඩියයි දෙකම ඕන දෙයක් කරපන් .මෙතන ඉදන් (චාතක මව දුන් තම මද්දු අක්කාගේ ජංගිය සහ බොඩිය අතට ගත් ඔහු එක් වරම එය ගෙන සිබිමින් ජංගියේ කිම්බ ගෑවෙන තැන ලෙව කිමින් කටේ දමා ගෙන උරමින් උපරිම සැබ ගත්තේය.ඔහු මට ඉදිරියේම කලිසම ගලවා දමා අතේ ගසන්නට පටන් ගත්තේය.) අනේ අනේ තියෙන මදන කුලප්පුව අම්ම ඉන්නවා කියලවත් ගානක් නෑ නේ ජංගියකුයි බොඩියකුයි හම්බ වුණාම. අම්ම ඉස්සරහ කලිසම ගලවගෙන අතේ ගහනවා නේද. (ගීතා බොරු තරහක් මවා ගනිමින්)

චානක(චුට්ටා):- අනේ නෑහැ අම්මේ මාව පිස්සු හැදුනා මද්දු අක්කගේ ජංගියේ සුවදට. මාර වල් සුව දක්නේ අම්මේ එන්නේ අක්කා උදේ ඉදන් ඇදන් ඉදපු ජංගිය නේද මේ.

ගීතා :- ඔවු බන්.