පාලම යට 12 වන කොටස – Sinhala Walkatha

ගීතා :- ඔවු ඔවු උබලාගේ මද්දු අක්කා උදේ ඉදන් ඇදන් හිටපු ජංගිය තමා . උබට බන් උදේ මගේ සුදු පුතාට ගැහුවනේ මගේ බොඩිය ගත්තා කියලා.

චුට්ටා (චානක) :- ඔවු අම්මා මට දවල් ගොඩාක් බැනලා ගැහුවත් එක්ක නේ.

ගීතා :- මට සමාවෙයන් මගේ පුතේ .ඔන්න ඒකට මගෙන් උබට තෑග්ගක්.

චුට්ටා :- මගේ සුදු උම්මා…… උම්මා.

ගීතා :- …………..ඇති හුරතලේ…….. ඔය කැරි ටික ජංගියෙයි බොඩියෙයි හලනවා නෙවෙයි. මද්දු අක්කට හෙටත් වැඩට ඇදන් යන්න තියෙන්නේ ඔය දෙක. කැරි යන්න එද්දි මට කියනවා. මගේ මේ රෙද්දට දානවා. පව්නේ මගේ සුදු කොල්ලා.මට ලෝබ කමේ බෑ.

චුට්ටා:- ඇයි අම්මේ ලෝබ කමේ බෑ කියන්නේ.

ගීතා :- නෑ මගේ සුදු කොල්ලට කියලා තාම මට හුකා ගන්න හම්බුණේ නැහැ නේ. ඒකයි. හික් ….. හික්

චුට්ටා :- මන් දැන් අම්මට හුකන්නද ?

ගීතා :- පිස්සුද පුතේ දැන් මද්දු අක්කත් ඉන්නවා නේ.

චුට්ටා :- අක්කා ගියානේ අම්මේ.

ගීතා :- අක්කා මාගරට නැන්දලාගේ ගෙදරට නේ පුතේ ගියේ දැන් එයි.අනේ අනේ අම්මට

හුකන්න පුදුම හදිස්සියක්නේද පුතාට තියෙන්නේ.හරි සෝක් ආසාව. තාත්තා එහෙම

දැන ගත්තොත් මට විසුමක් වෙන්නේ නැහැ.

චුට්ටා:- ඇයි අම්මේ තාත්තා දැන ගත්තොත් අම්මවයි මාවයි මරයිද?

ගීතා :- අනේ නැහැ බන් තාත්තත් ආසාවෙන් ඉන්නේ උබට මාව හුකන්න සෙට් කරවලා .එයා අක්කලා එක්ක හුකන්න.

චුට්ටා :- මොනවා අම්මේ ඔය ඇත්තමද.

ගීතා :- ඔව් බන්.

චුට්ටා :- එහෙනම් මට දැන් අම්මට දැන්ම හුකන්න ඕනේ.තාත්තගෙනුත් ප්‍රශ්නයක් නැහැ නේ.

ගීතා :- හදිස්සි වෙන්න එපා මයේ පුතේ. මේ අම්මගේ හුත්ත මගේ පුතාට තමා අද දවල් උබේ නොසන්ඩාල කම් වලට ඔට්ටු වෙලා මගේ ඇග පතත් රිදෙනවා. අපි වෙන දවසක කරමු. දැන් ඔය මද්දු අක්කගේ ජංගියටයි බොඩියයි ඉබ ඉබ කරන මගුලක් කරලා කැරි ටික මගේ රෙද්දට විදපන්.

චුට්ටා :- හරි අම්මේ අමට දැන් මහන්සි නම් අපි දෙන්නා වෙන දවසක හුකමු. අම්මේ පිටිපස්ස හැරෙන්නකෝ

ගීතා :- ඇයි බන්. මොනවා කරන්නද?

චුට්ටා :- කැරි ටික අම්මගේ හුකට විදින්න ආසයි.

ගීතා :- රෙද්ද ගලවලාද?

චුට්ටා :- නැහැ අම්මේ රෙද්ද පිටින්ම.

ගීතා :- අනේ අනේ… මගේ වල් කොල්ලගේ මහම මහ වල් දේවල් නේද හිතෙන්නේ.

චුට්ටා :- මගේ සුදු වේස අම්මව දැක්කම කොහොමත් වල් දේවල් හිතෙනවා නේ.

(චුට්ටා තම මද්දු අක්කාගේ උණු උනු වල් ජංගිය සහ දහඩියෙන් තෙත් වූ බොඩිය සිබිමින් තම පයියේ ඔතා ගනිමින්ද අතේ ගසයි.ජංගියේ කිම්බේ ගෑවෙන තැන හොදින් ලෙව කයි. ජංගිය කට ඇතුලටම ඔබා ගනිමින් හොදින් එය රස විදී. පුතුගේ මේ ක්‍රියා වලිය දෙස සිනහ සෙමින් ගීතා බලා සිටී. චුට්ටා නැවතත්ත අක්කගේ බොඩිය පයියේ ඔතා ගනිමින් අතේ ගසන වේගය වැඩි කරයි)

අබ්බබ්බම්මේ කැරී යන්න වගේ.

ගීතා:- ඉදපන් මගේ පුතේ මන් පිටිපස්ස හැරෙන්න.

(චුට්ටාගේ කටින් බබ්බබ්බ යන ශබ්දය නිකුත් විය. එයට හේතුව කාංචනාගේ ජංගිය

ඔහුගේ කටේය) චුට්ටා :- අබ්බබ්බබ්බ මම් මෙ මෙමේ යනවා.. චිරිෂ් (චිරිෂ් ගා උණුම

උණු කැරි හැලියක් ගීතාගේ පුකට මුදා හල චානක – චුට්ටා. දිග හුස්මක් පිට කරමින්)

අම්මෝ. ඇති යාන්තම් ගියා.ඇගටත් පණ නැහැ.

ගීතා :- අම්මෝ ගියා තමා.. කැරි බවුසරයක් විතර ගියානේ බ්න උබට. කොහෙන්ද බන් ඔච්චර කැරී. තාත්තටවත් කවදාවත් ගිහින් නැහැ කැරි ගොඩක්. මගේ රෙද්දත් ඉරාගෙන

ඇතුල්ට ගියාද කොහෙදෝ ඒ විද්ද පාරට. (ගීතා තම පස්ස අතින් අත ගා බලයි . අත ගෙන චුට්ටාට පෙන්නමින්)

මේ බලාපන් උබට ගිය කැරි ගොඩ .මගේ රෙද්ද නිකන් කැරි වලින් හෝදලා වගේ.

(මේ අතර මද්දුමී – කාංචනා නැවත නිවසට පැමිණේ. නමුත් ඇය දන්නවා තම මව් සහ තම සහෝදරයා අතර මෙනයම් දෙයක් හෝ සිදු වී ඇති බවය)

කාංචනා :- අම්මේ………… අම්මේ………….