පාලම යට 7 වන කොටස – Sinhala Walkatha

Sabeetha:- ammoooo inna beha.chutte ubata thiyenne paiyakkda mol gahakda yako.mage huththa irein ban ohoma hukala ammo inna beha.Thawa haiyen gahpan.huththa palapan. Cutte Mata badu enna wage .ubatath enna wage nam huththa athule yawanne nethuwa mage kata athulata halapan.

අද එතැන් සිට.

චුට්ටේ :- සබීනක්කේ මට එන්න වගේ බන් ඇතුලේ යවන්නද?

සබීතා :- උබට පිස්සුද යකෝ. තෝ හදන්නේ මගේ හුත්ත ඇතුලේ කැරි යවලා ළමයි හදන්නද. කෝ ඉක්මනට ගනින් ඔය පයිය එලියට

චුට්ටේ :- අම්මෝ ඉන්න බැහැ බන් සබීතක්කේ උබේ හුත්තට හුකලා කැරි යවන්නේ නැතුව ඉන්නේ කොහොමද බන්?

සබීතා :- එහෙනම් මගේ කටට ඔය කැරී ටික දාපන්. ඉක්මනට

(චුට්ටෙ සබීතාගේ හුත්ත ඇතුලේ තිබූ පයිය ඉවතට ගෙන සබීතාගේ මුවට ලං කරයි.ලං කර විගසම චිරිස්සා. ගා කැරී සබීතාගේ මුහුණේ සහ මුඛයටද ඇතුලු විය. සබීතා බිම වැටී තිබූ යට සායෙන් මුහුනෙහි වූ කැරි පිහිදමින් මෙසේ කියන්නට විය.)

අම්මෝ බන් උබේ කැරි පාරේ සැර.මගේ උගුරටම කැරි ටික ගියා . උබට හොදට බඩු යනවා නේද.

චුට්ටේ :- එහෙම තමයි සබීතක්කේ මේවා හොද කැරි පොලු එක පාර 3 කට උනත් හුකන්න පුලුවන් .ඔය සුරේන් අයියගේ පයීය වගේ නෙවෙයි මේවා.කොයි වෙලාවෙත් කැරි උතුරනවා.

සබීතා :- යකෝ උබ මාර මිනිහෙක් නේ. සුරේන් අයියගේ ගෙදරදිම සුරේන් අයියගේ ගැනිට හුකුව මදිවට තව ඒ මිනිහට ආඩපාලින් කියනවා (සබීතා සිනා සෙමින්)

කෝ කෝ ඉක්මනට පලයන් දැන් ඔය මදෑ කොල්ලො දෙන්නත් එන්න ලගයි.

චුට්ටේ :- එහෙනම් සබීතක්කේ අපි කැපුනා. දුන්න සැපට උබට පින්.

සබීතා :- අනේ උබේ පින් තියා ගනින්. හැබැයි මලේ උබට මන් කියන්නේ.මං වේස ගෑනියෙක් නෙවෙයි හැම එකාටම සල්ලි වලට රෙද්ද උස්සන. උබට උනත් මන් හුකන්න දුන්නේ උබේ පයිය දැකලා ආස හිතුන නිසයි. උබ මේ වෙච්ච දේ එක එකා එක්ක කියනවා නෙවෙයි. ආයේ ඉතින් උබට මට හුකන්න හම්බ වෙන්නේ නැහැ හරිද

චුට්ටේ :- හරි බන් අක්කේ මන් කාටවත් කියන්නේ නැහැ බන්.මන් යනවා එහෙනම්.

සබීතා :- හරි හරි අයෙත් පස්සේ දවසක වරෙන්කෝ එහෙනම්.

අම්මෝ මහන්සි හොඳටම. මේ යටසායම ඇදන් ඉන්නවා.මේකට උඩින් රෙද්ද පටලව ගන්නවා ( සබීතා තමාටම කියා ගත්තේය.) (පොඩ්ඩා – නුවන්, චුට්ටා – නිමේෂ් පිරිමි දරුවන් දෙදෙනා නිවසට පැමිණේ)

පොඩඩා (නුවන්):- අම්මේ කන්න මොනවද නියෙන්නේ?

සබීතා :- උදේ උයපුවම තමයි බන්.

චුට්ටා (නිමේෂ්):- අයියේ බලපන්කො බන් අම්ම දිහා හරියට කවුරු හරි හු කලා ගිහින් වගේ කැරී ගදකුත් එනවා බන්. උබ පොඩ්ඩක් අහපන්කෝ.

පොඩ්ඩා (නුවන්) :- මොකෝ අම්මේ දවල් තාත්තවත් ආවද?

සබීතා:- නැහැ.අැයි උබ එහෙම අහන්නේ.

පොඩ්ඩා (නුවන්) – නැහැ අම්මේ මේ චුට්ට අහනවා හරියට නිකන් අම්මට හුකලා ගිහින් වගේ කියලා ඉතින් මන් හිතුව තාත්තවත් එන්න ඇති කියලා.

සබීතා :- අනේ අනේ තොපි දෙන්නත් දැන් හැදිලා ඉවරයි. තමන්ගේ අම්මගෙන් අභ්‍යාවා තාත්තා හිතුවද කියලා.

චුට්ටා (නිමේෂ්): – අයියෝ අම්මේ ඕක මොකක්ද? අනික අපි දැකලා නැතුව ද අම්මයි තාත්තයි හුකනවා.

සබීතා :- චුට්ටා නවත්තපන් කට.

(මේ අතර සුරේන් නිවසට පැමිණේ )

සුරේන් (පියා):- මොකෝ මේ අම්මලා පුතාලගේ සද්දේ.

සබීතා :- තමුසේ අාව එක හොදයි. බලනවා මුන් දෙන්න කියන කතා.

සුරේන්: – ඇයි මොකද වුනේ.

සබීතා :- මුන් කියනවා තමුසෙයි මායි හුකනවා මුන් දෙන්න දැකලා තියෙනවලු

සුරේන්:- අයියෝ ඕයි ඕක මහලොකු දෙයක්ද? අපි ලැජ්ජ වෙන්න ඕනේ. අපේ ළමයි ඉස්සරහ හුකනවට නෙවෙයි.පිට මිනිස්සු ඉස්සරහ හු කනවට.මේ අපේ එවුන්.

පොඩ්ඩා (නුවන්):- ඒකනේ අම්මේ අම්ම බොරුවට බය වෙලා.

සබීතා :- අනේ ද ඉතින් උබලටම හරියන තාත්ත නේ.

සුරේන්:- සබීතෝ තාම පොඩ්ඩි ආවේ නැද්ද බන්.

සබීතා :- නැහැ.ඒකි මහුම් පන්නති ඉවර වෙලා එද්දි 4 වෙනවා. ඇයි තමුසෙ අහන්නේ

සුරෙන්: (රහසින්) ඒකිගේ ජංගියයි බොඩියයි ඉබින්න ඕනේ බන් මට ඒක අරන් දීපන්කෝ.

සබීතා :- අනේ තමුසෙනම් ඕයි පුදුම මිනිහෙක් නේ අම්මපා. තමන්ගේ දුවගේ ජංගියයි බොඩියයි ඉබින්න පුදුම ආසවක්නේ තියෙන්නේ.

සුරෙන්:- ඇයි යකෝ මගේ කෙල්ලගේ ජංගියයි බොඩියයි නේ මන් ඉබින්නේ පිට එක එක වේසියන්ගේ ජංගි බොඩි ඉබින්නේ නැහැනේ.

(මේ අතර පොඩී – උදයන්ති නිවසට පැමිණේ. සුරේන් නිවසින් පිටව යයි)

පොඩී (උදයන්ති) :- අම්මේ බඩගිනි කන්න මොනවද තියෙන්නේ.

සබීතා :- අන්න උබට තාත්තා වඩේ වගයක් ගෙනවා.කාපං

පොඩී (උදයන්ති):- මොකෝ අද තාත්තට මාව මතක් වෙලා තියෙන්නේ.

සබීතා :- ආ….. ඒ පොඩි වැඩකට. පොඩඩක් මෙහාට වරෙන් පොඩ්ඩියේ (සබීතා රහසින් ) උබ ඔය ඇදන් ඉන්න ඇදුම ඔහොම්ම මන් කියනකන් ඇදන් ඉදපන්

පොඩ් (උදයන්ති):- ඒ මොකෝ අම්මේ ඒ.

සබීතා :- උබට දැන ගන්නම ඕනෙද?

පොඩී (උදයන්ති):- ඔව් අම්මේ කියන්නකෝ.

සබීතා :- එහෙනම් අහ ගනින්. හැබැයි කාටවත් කියන්න එපා උබ උබලෑ මහ එකාට උබේ ජංගියයි, බොඩියයි ඉබින්න ආස හිතිලා.

පොඩී (උදයන්ති):- මොනවා…………………….මේ අපේ තාත්තා.

සබීතා :- ඔව් ඔව් තොපේ තාත්තා තමයි. තාත්තා මට වඩා අස උබටයි අක්කටයි.

පොඩී (උදයන්ති):- මොනවා ඔය ඇත්තමද අම්මේ. මට ඒක ඇහුවම මොකක්ද උනා වගේ ආසාවේ බැහැ අම්මේ තාත්තට කියලා ඇර ගන්න.

සබීතා :- හරි හරි හදිස්සි වෙන්න එපා. මට තේරෙනවා උබේ ආසාව. උබට කියන්න. මං මුලින්ම හුකා ගත්තේ අපේ සීයගෙන්. එතකොට සීයට වයස 75 යි

පොඩී (උදයන්ති):- අනේ අනේ අම්මත් එහෙනම් පොඩි පොල්ලකින් නෙවෙයි මුලින්ම කාලා තියෙන්නේ නේද අම්මේ දැන් මන් මේක කීයට ගලවන්න ඕනේ

සබීතා :- උබ 8 විතර ජංගියයි බොඩියයි ගලවලා මට දීපන්. තාත්තා එද්දී 9 වෙනවනේ බන්. බීලා කරලා එද්දි.

පොඩී (උදයන්ති): – අනේ අම්මේ තාත්තා ඒවට කරන්නේ මොනවද කියලා බලන්න ආසයි මට

සබීතා : – එහෙනම් උබ නිදි වගේ වඩේ බලන් ඉදපන්.

පොඩී (උදයන්ති): – අම්මෝ මට රෑ 9 වෙනකන් ඉන්න බැරුව ඉන්නේ.

(රාත්‍රී 8 පසුවී විනාඩි 10කි සියලු දෙනාම ආහාර ගෙන අවසන් විය. ලොක්කී – දිල්හානී ගාමන්ට එකේ රෑ වැඩය. සුරේන් තාම නිවසට පැමිණ නැත. පොඩ්ඩා – නුවන් සහ චුට්ටා- නිමේෂ් නිදා ගැනීමට ගොස්ය. සබීතා සහ පොඩී – උදයන්ති තවමත් අවදියෙන්ය.)

සබීතා :- පොඩියේ මෙහෙ වරෙන්.

පොඩී (උදයන්ති): ඇයි අම්මේ.මේ එනවා.

සබීතා :- අර දෙක ගලවලා දීපන් ඉක්මනට දැන් තාත්තා එනවත් ඇති.

පොඩ්ඩි (උදයන්ති) :- ඔහොම ඉන්න අම්මේ ඉක්මනට ගලවලා දෙන්නම්.

(මේ අතර පොඩී – උදයන්තී ඇද සිටි ටී ෂර්ටය ගලවා සබීතාට දෙයි.)

අම්මේ මේක අල්ල ගන්නකෝ බොඩිය ගලවනකම්. හරි කෝ දිපන් එහෙනම්.

(උදයන්ති ඇද සිටි බොඩියද ගලවා සබීතාට දෙයි. සබීතාද උදයන්තිගේ බොඩිය සිබී)

සබීතා :- අම්මෝ බන් මේකේ පුෂුබේ.මටත් ආස හිතුනා බන් ඉබින්න. උබේ තන් දෙකත් දැන් ගානට මෝරලා ඇවිල්ලා නේද.

පොඩී (උදයන්ති): (සිනා සෙමින්) අනේ යන්න අම්මේ යන්න. මගේ කොහෙද ලොකු අම්මගෙයි අක්කගෙයිනේ ලොකු තන් තියෙන්නේ.

(උදයන්ති සබීතාට ඇද සිටි බොඩිය ලබා දී. නැවත ටී ෂර්ටටය ඇද ගනී. එමෙන්ම උදයන්ති හැද සිටි සාය අස්සට අත දමා ඇද සිටින ජංගිය ලවා දමා සබීතාට ලබා දේ.)

සබීතා :- අම්මෝ බන් මේකේ සුවද තාත්තා විතරක් නෙවෙයි. මටත් ආස හිතුනා බන් මේක ඉබ ඉබ ඇගිල්ල ගහ ගන්න.මාර සුවදක්නේ බන් මේකෙන් එන්නේ.

පොඩ්ඩි (උදයන්ති): – ඕක උදේ 8 ඉදන් ඇදන් ඉන්න ජංගියනේ අම්මේ.අම්මත් ආසද මගේ ජංගියට.

සබීතා :- ඔව් බන්. මගේ හුත්තන් තෙත් උනා මේගේ සුවදට ආ මන් උබෙන් අහන්න හිටියේ. මේක උබේ නෙවෙයි නේද? අක්කගේ ජංගිය නේද. අක්ක හොයල හොයලා උබට බැන බැන දවස් ගානක් ඇදන් හිටපු ජංගිය ඇදන් ගියේ.

පොඩී (උදයන්ති): – ඔව් අම්මේ උදේ හොයලා හොයලා අතට අහු උනේ අක්කගේ ජංගිය ඒක ඇදන්. ගියා අනික අක්ක මොකද මන් මොකද දෙන්නටම තියෙන්නේ එකම හුත්ත නේ.

සබීතා :- හරි හරි ඉක්මනට ගිහින් පැදුරේ ඇල වෙයන්. උබට තාත්තා කරන දේ බලන්න ඕනේ නම් නිදි වගේ ඉදපන්.

(මේ අතර සුරේන් හොදට කසිප්පු බී.වෙරි මරගාතේ නිවසට පැමිණේ)

සුරේන්:- සබීතා …….සබීතෝ….. ඇරපන් දොර ….. ඉක්මනට.

සබීතා : – අන්න ඇවිල්ලා උබලගේ වසවර්ති මාරයා බෙරිහන් දෙනවා. ඔහොම පොඩ්ඩක් ඉන්නවා ඕයි.

සුරේන්: (රහසින්) සබීතෝ උබ මන් කිව්ව වැඩේ කලාද?

සබීතා :- ඔව්.. ඔව්… ඔය දොර වහලා ඇතුලට එනවකෝ එහෙනම් කෑ ගහන්නේ නැතුව. නැත්තන් මේ ළමයි ටික ඇහැරුනොත් ඔක්කොම ඉවරයි.

සුරෙන්:- ඔව් බන්. උබට පින් යෝදියේ. උබ කොහොමද ඒවා ගත්තේ.

සබීතා :- මට පින් වැඩක් නැහැ. තමුසේ කරන වැඩේ කර කන්නවකෝ. මන් ඒකී ඇදුම් ගලවලා දාන්නේ කොහෙද කියලා බලන් ඉදලා ගන්නේ.

සුරේන්:- උබනම් දේවතාවියෙක් බන්. උම්……………

සබීතා :- හරි හරි තමුසෙගේ බොරු ආදරේ තියා ගන්නවකෝ. ආ මෙන්න ගන්නවා.

(සබීතා උදයන්තිගේ ජංගිය සහ බොඩිය සුරේන්ට දිගු කරයි මස් කැබැල්ලක් දැක කෙල හලන බල්ලෙකු සේ සුරේන් ජංගිය සහ බොඩිය දෙස කෙල හලමින් කෑදර කමින් බලා හීද සබීතාගෙන් එය උදුර ගනී මේ සියල්ල අසා සිටිමින් හොරෙන් උදන්ති බලා සිටී. සුරේන් ඇද සිටි සරම ද ගලවා දමයි.මෙය මුලින්ම බය කින් දකින උදයන්ති පසුව ආසාවෙන් තම පියාගේ පයීය දෙස ආසාවෙන් කට ඇර බලා සිටී)

සුරෙන් :- මේ දියන් හුත්තියේ…….මගේ පොඩි වේසිගේ ජංගියයි බොඩියයි.

(සුරේන් ජංගිය සහ බොඩිය අතට ගනී.එහී යම් තෙත් ගතියක් සුරෙනගේ අතට දැනේ)

සබීතෝ මේක තෙතයිනේ බන්.මේක මේ හොදලා ද බන්

සබීතා :- (සිනා සෙමින්) පිසස්සුද ඕයි . ඔය අපේ කෙල්ලට හුත්තෙන් වතුර ගිහින්.

සුරෙන්:- ඒ කියන්නේ හුජ්ජ ද බන්.

(මෙය ඇසෙන උදයන්තිට සිනහ පහල විය.)

සබීතා :- නෑයි. ඒකිගේ හුත්ත ඇවිස්සිලා ඒ කිට බඩු ගිහින්.(සබීතා සිනා සෙමින් කීහ)

(එය ඇසූ සුරේන්ට සතුට ඉය වහ ගොස් එය එක වරම නහයට ලං කර සිබන්නට විය. සුරේන් එසේ සිබිමින් ඔහුරේ පයිය අත ගාන්නට විය.ජංගියේ කිම්බ ගෑවෙන තැන විශාල තෙත පැල්ලමක් විය. එය දුටු විට සුරේන් ජංගිය කටේ ඔබා ගත්තේය.)

සුරේන්:- අම්මෝ මගේ පොඩි හුත්තී. මන් කෝව හැදුවේ මට හුකන්නමයි. උබටයි අක්කටයි දෙන්නටම මන් හු කනවා. මේ විදියට හුත්ත පලනවා. (මෙසේ කියමන් සුරේන් උදයන්තිගේ බොඩිය පයියේ ඔතා ගනිමින් අතේ ගසන්නට විය.මෙය දෙස ඉතා මත් ඕනෑ කමින් හොරෙන් උදයන්තිද බලා සිටී. ඇයගේද කිම්බ නැවත ඇවිස්සෙන්නට වි. මන්ද තම පියා තමාට සහ තම අක්කාට හිකීමට ඉතාමත් ආසාවෙන් සිටින බැවිනි)

(සුරේන් අතේ ගසන වේගය වැඩි කරන්නට විය. ඔහුගේ කටේ තිබු උදයන්තිගේ ජංගිය ඉවතට ගෙන එය පයියේ ඔතාගෙන වේගයෙන් අතේ ගසන්නට විය. අතේ ගැසීමේ වේගවත් වූ බැවින් සුරේනගේ විශාල කලු පයියෙන් උණු උණු කරී දහරාවක් වේගයෙන් චිරිෂ්. 5. ගා ජංගියට පිට විය.)

සුරේන් :- අම්මෝ……. (යනුවෙන් කියමින්. කැරි පිරුණු ජංගිය සබීතාගේ මුහුණට එල්ල කලහ.)