පෙරේතයා – Sinhala Wal Katha
නිමාලි එලියට බැස්සේ දිය නෑමට යෑමටයි…ඈ සෙමෙන් සෙමෙන් ඇදුනේ ඔය පැත්තටය…ඉර බහින වෙලාව නිසා අන්දකාරයෙන් මුළු පලාතම සෙමෙන් සෙමෙන් වෙලා ගනිමින් තිබුණි…ඉදහිට රැහැයියන්ගේ හඩ ඇසෙයි…කැදලි බලා පියාබන වවුලන්ගෙන් මුළු අහසම පිරී ගොසිනි…
“නෝනා කොහෙද මේ යන්නේ…???” මගදී හමු උණු සිරියා විමසීය…
“මම නාන්න යනවා ඔයට…” නිමාලි පිළිතුරු දුන්නාය…
“ඇයි නෝනා ගෙදර වතුර නැත්ද…???”
“ඔව් ගෙදර මොටරේ කැඩිලනේ ඒක නිසා…”
“අහ්හ්…නෝනා මේ වෙලේනම් පාලම ගාවින් ඔයට බහින්න එපා, එතන මිනිස්සු පිරිලා ඇති…කුඹුක් ගහ ගාවින් බැහැලා නා ගන්න…: කියා සිරියා නිමාලිට මග පෙන්වීය…
අවුරුදු 35ක් වූ නිමාලි විවාහකය… ඈ තම සැමියා සමග මේ ගමට පැමිණියේ ඔහුට ලැබුණු විදුහල්පති පත්වීමත් සමගය…සැමියා විමල් වන අතර ඔහුට වයස 40කී…නිමාලි දුෂ්කර වාසයට එතරම් ප්‍රිය නොකරති…ගම්මුන් සමග උවත් නිමාලි වැඩි කතා බහට නොගියේ ඔවුන්ගේ හණමිටි අදහස් වලට ඇය කිසිසේත් එකඟ නොවන නිසාවෙනි…හැබැයි ගමේ මිනිසුන් නම් නිමාලි ට වයිර කලේ ඇගේ ආඩම්බර කමට නොව, දුටුවෙක් දෙවරක් හැරී බලන හැදුණු වැඩුණු ඇග පසගක් තිබුනු නිසාවෙනි….
නිමාලි අඩි පාර දිගේ කුඹුක් ගස දෙසට ඇවිද්දාය…දෙපැත්තේ කටු අකුල්ය…නිමාලි එක අතකින් ඇදගෙන හිටි ගවුම මදක් ඔසවා ගතිනි….කුඹුක් ගස මුල නැවතු නිමාලි වට පිට බැලිය…නෑමට ඇති තැන පාළු තැනක් වීම නිසා ඇහේ සිතට කුහුලකි…නමුත් ගොඩේ ගෑනුන් සමග නානවට වඩා මෙය හොඳ යැයි සිතූ නිමාලි රෙදි ටික බිම තබා නෑමට සූදානම් විය…ජල පහර ගල් වල වැදී නගන සද්දේ අවට ඝන කැලය හේතුවෙන් දෝංකාර දෙන්නට විය…
“හොඳ වැඩේ ඕකිට” සිරියා නිමාලිට කුඹුක් ගස ලගින් ඔයට බැසීමට කියූ බව ඇසූ සිරියාගේ බිරිඳ වූ ලතා කීය…
“ඕක උබ කාගේවත් කණේ තියන්නේ එහෙම නැහැ ඔන්න…” තම බිරියගේ වග තුග හොද හැටි දාන්නා සිරියා ලතාට තරවටු කළා…
“නෝනා ට කරදරයක් හෙම උනොත් “ ලතා ඇසුවාය…
“ඔය ටිකක් බය වෙයි එච්චරයි…”
සිරියා එසේ පවසන්නේ කුඹුක් ගසේ ප්‍රේතයෙක් ඇති බවට ගම්මුන් විස්වාසය කරන නිසා වෙනි…අවුරුදු ගානක සිට කවුරුත් කුඹුක් ගස ලගින් ඔයට නොබසින්නේ මේ හේතුව නිසා වෙනි…
වසර 50කට පමණ පෙර විසූ ගම් මුලැදෑනියකුට හොර අඹුවන් කිහිපයක් විය…සැමියන් ගෙයි නොමැති වෙලාවට ගෙට පැන බිරියන් සමග සල්ලාල කමේ යෙදීම ඔහුගේ විනෝදාංශය වුනි…මුලාදෑනි හට කුමාරි නමින් සුරූපී බිරියක් විය… එහෙව් ගෑනියෙක් ගෙදර සිටියදීත් මුලාදෑනිගේ වලත්ත කම් වල නම් කිසි අඩුවක් නොවිණි…සමහරුන් තම බිරිය මුලාදෑනි සමග සිටියදී අතටම අහු උනද නොදැක්කා සේ සිටියේය…ගිනි පොලියට මුදල්ද දෙන මොහු ගමටම එපා කරපු එකෙක් විය…නමුත් ඔහුගේ බලය නිසා ගමේ කිසිවෙකු ඔහුට විරුද්ධ වීමට නොසිතුවෝය…
දවසක් කුඹුක් ගස පාමුල නෑමට ඔයට පැමිණි කතක් සමග පරදාර සේවනයේ යෙදෙන බව ඔහුගේ බිරිද ඌ කුමාරිගේ කන වැකුණි…හනික ඔය අසලට පැමිණි කුමාරිට තම සැමියා දැක යක්ෂාවේශ විය…
මුලාදෑනිගේ මෙම නින්දා සහගත ජිවතය කුමාරිට තිත්ත වී තිබුණි… ඉවසිමේ සීමාව ඉක්මවා උන්නු කුමාරී ඔය ඉවුරේ තිබුණු කළු ගලක් අතට ගෙන පිටු පසින් ගොස් ගම්මුලාදෑනියාගේ හිසට වැරෙන් පහරක් ගැසුවේය…
ඔහු හිසත් බදාගෙන කෑගසන්න පටන් ගත්තේය…බය වූ කත නිර්වස්ත්‍රව ඔයෙන් එගොඩ වී දිව්වාය…රා ඩිංගකින් මත් වී සිටි මුලාදෑනිට යන එනමක් නැතිව අසරණ විය විය…
හිස බදා ගෙන බිම දගලන තම සැමියා හට එක දිගටම තවත් කළු ගල් පහර දෙන්නට විය… කළු ගල් පහරට ඔහුගේ හිස පොඩි වී ගියේය…තරහා නිවෙනකන් කළු ගලෙන් හිසට පහර දුන් කුමාරි ලේත් පෙරාගෙන වලව්වට ගියේ හඩමිනි…
මහ උළු ගෙදරට බය ඌ කුමාරිද පැය කිහිපයකට පසු ගෙල වැලලා ගෙන සිය දිවි නසා ගතිනි…ගම්මුන් කුමාරිගේ අකල් මරණයට බොහෝ සේ කනස්සලු වුවත් ගම්මුලාදෑනියා හට නම් එකෙක් කදුලක් වත් නොසැලුවෝය…
තම බිරිය අතින් මැරුම් කැ ගම්මුලාදෑනියා ඔය ලග කුඹුක් ගසට අරක් ගෙන ප්‍රේතයෙකු වී ඉපදුනි…
මුලාදෑනිගේ ප්‍රේත ආත්මය යැපෙන්නේ කාන්තවන්ගෙනි…ගැහැණියකගේ අපවිත්‍ර මොහුට අහරක් විය…ජීවත්ව සිටියදී කාන්තාවන්ට කිසිදු ගවුරව සැලකිල්ලක් නොදැක් වූ හෙයින් කර්මය විසින්ම මුලාදෑනිගේ පසු උපත තීරණය කළහ…
අවුරුදු ගනනාවක සිට ප්‍රේතයා කුඹුක් ගසට වී සිටියි…ප්‍රේත උපතේ පදනම වූයේ මුලෑදෑනී හට කාන්තාවන්ට ගරු කිරීමට ඉගැන්වීමයි…නමුත් ඔහු ඉගෙන ගත්ත පාඩමක් නම් නොවීය…ප්‍රේත ආත්මය ලැබූ දවස සිටම ගමේ ගෑනුන් හට කරදරයක් වීමට මුලෑදෑනී
පටන් ගත්තේය…
ගමේ කාන්තාවන් අපවිත්‍ර කිරීම ප්‍රේතයාගේ විනෝදාස්වාදය වීය… මේ හේතුවෙන් මොහුගේ ප්‍රේත ආත්මය තවත් දික් විය..
කුඹුක් ගහ ගාවින් ඔයට බැස නාන කතුන්ගේ කුෂ්ට සහ රතු පැල්ලම් සැදී ඇත…සමහරක් සති ගානකට ඇදෙන් බහින්න බැරි විය…සමහරු ඔය ළඟ සිහිසුන්ව වැටෙති… ඒ හේතුවෙන් ගමේ ස්ත්‍රී කිසිම කෙනෙකු එතනින් දියට නොබසියි…ඉදහිට ගමේ ඉස්කෝලේ යන කොල්ලො කුරුට්ටන් කිහිපයක් පමණක් එතැන දිය කෙලිති…
නමුත් අවුරුදු ගානක් යන විට මොහුට ප්‍රේත ජීවිතය පිළිකුල් විය…එක දවසක් ගැහැණුන් හට කරදරයක් නොවී ජීවත් වී ප්‍රේත ආත්මයෙන් මිදීමට මොහු සිතා ගත්තේය… එහෙයින් දැන් අවුරුදු දෙකක සිටම ප්‍රේතයා කුඹුක් ගසෙන් බිමට බැස නැත…ආහාරයට ගැනීමට කාන්තා අපවිත්‍ර නොමැති නිසා වෙන් ශරීරය ඇකිලි ගොස් ඇට පෑදී ඇත… මෙහෙම තව අවුරුදු පහක් දහයක් සිටියෝතින් මුළෑදැනීට මේ පෙරේත ආත්මෙන් මිදිය හැක…
ජනප්‍රවාදය ඇත්තකි…කුඹුක් ගසේ උඩම අත්තකට වී සිටින්නේ ප්‍රේතයාය…ප්‍රේතයා එතරම් උස නොවන අතර…අගුරු මෙන් කළු සමකට උරුම කම් කියයි…ඔහුගේ අත් පය ටිකක් දිගටිය… ස්ත්‍රී සුවද විදීමට ඔහුට විශාල නාහයක් පිහිටා තිබේ… රත් පැහැ ගැන්වුණු දිව ස්ත්‍රී අපවිත්‍ර ලෙව කෑමට ටිකක් පළලට සෑදී ඇත…
“ම්ම්…සුවද කාලෙකට පස්සේ රස කෑමක් ඇවිත් වගේ…කුඹුක් ගසෙහි උඩ අත්තක වුන් ප්‍රේතයා හෙමිහිට පහල අතකට බැස ගත්තේය…
නිමාලි ව දුටු ප්‍රේතයාට පැරණි පුරුදු මතකයට නැගෙන්නට වීය…
“මම මේකිව මේ ගමේ මීට කලිං දැකලා නැ…කවුද මෙකී…”
නිමාලි චීත්ත ගවුම අස්සට අත හොවා ඇද සිටි ජංගිය පාත් කලාය…ඇය ඇද සිටි සුදු පාට ජංගිය කකුල් දෙක දිගේ ලිස්සා ගොස් වළලු කර පාමුලට වැටුණි…
අවුරුදු ගානකින් ගෑනු සුවදක් නොලැබුණු ඔහුට නිමාලිගේ ජංගිය දුටු විට සිහි විකල් විය… ප්‍රේත ආත්මයෙන් මිදීමට ගත් තීරණය ඔහුට මදකට අමතක වීය…
හනිකට කුඹුක් අත්තෙන් බැස ගත් ප්‍රේතයා නිමාලිගේ කකුල් දෙක අස්සට ඔලුව හොවා වළලු කරේ රැදී තිබු ජංගියට නහය ලං කරා…
ලොකු හුස්ම දෙකක් ඇද නිමාලිගේ ජංගියේ සුවදින් ප්‍රේතයා නහය පිනවා ගත්තා… කාලෙකින් ලැබුණු යෝනි සුවදට ප්‍රේතයාගේ ඇස් පියවිණි…
නිමාලිට ප්‍රේතයා පේන්නේ නැත…නිමාලි තන පටයත් උනා දමා චීත්ත රෙද්දක් ඇද ගත්තාය…
නිමාලි ජංගියත් බ්‍රෙසියර් එකත් වතුරෙන් තෙමා සබන් යොදා අතින් පොඩි කර කර හොදයි…
ප්‍රේතයා කුඹුක් ගස මුලින් වාඩි විය…නිමාලිගේ සුවදට අවුරුදු දෙකක් හාමතේ උන් ප්‍රේතයා ගේ ඇගට ටිකක් පණ ගැසීය…
රෙදි ටික මිරිකා පැත්තකින් තිබූ නිමාලි කොණ්ඩය කඩා දමා ඔය මැද්දට ගියාය… සැරෙන් සරේ දියේ එබෙන නිමාලි දිහා ප්‍රේතයා බලං සිටියේ පුදුම කෑදර කමකින්ය…
ටික වෙලාවකින් සබන් ගා ගැනීමට නිමාලි ඔයෙන් ගොඩ වීය… ඇගට ඇලුණු චීත්ත රෙද්ද නිමාලිගේ තන පුඩු ප්‍රදර්ශනය කරයි… මදක් පිඹුණු උදරය…කෙසෙල් කොට තරම් උ කලවාද දුටු ප්‍රේතයාගේ ලිගුව ප්‍රාණවත් කරන්න විය…
චිත්තය බුරුල් කර ගත් නිමාලි ඇග පුරා සබන් උලන්න පටන් ගත්තාය… බුරුල් වූ චිත්තය තුළින් අත දමා ප්‍රේතයා නිමාලිගේ තනයක් මිරිකුවේය… අවුරුදු ගණනකින් ස්ත්‍රීයක් අත පත නොගෑවූ ප්‍රේතයා තවත් අත තද කරමින් ඇයගේ තනය සුරතල් කරන්නට වීය…
“ආවූ…!!!” නීමාලිට දැනුනු සියුම් වේදනාවට ඉබේම කිය විණි… කූඩිත්තෙක් කන්න ඇති නිමාලි සිතුවා…
නිමාලිගේ එක් තනයක් ප්‍රේතයාගේ අතටත් වඩා විශාල විය… නිමාලිගේ තනේ ප්‍රේත අතට දැනුනේ වතුර පුරවපු බැලුමක් මෙනි…
රෑ බෝවන හෙයින් නිමාලි ඉක්මනට නාගෙන ගෙදර යාමට සැරසුනී…
“මෙච්චර ලස්සන එකියක් මං කවදාවත් දැකලා නැහැ…මෙකිවනම් අත හරින්න හොඳ නැහැ…” නිමාලිව කිලිටි කිරීමට ප්‍රේතයා සිතා ගත්හ…
ප්‍රේතයාද නිමාලි පිටු පසින්ම විය…නිවසට එනතෙක්ම නිමාලිට තමන් පිටු පසින් කවුරුන් හෝ එන බව දැනී පිටිපස හැර බැලුවද කවුරුත් එහි නොවීය…
නිමාලි ඉඩමට ඇතුළු වුනු පසු ප්‍රේතයාද ඇතුලු විය…
“මගේ වාසනාව මුන් ඉඩමට ආරක්ෂාවක් කරලා නැහැ…” ආරක්ෂාවක් කර ඇති ඉඩමකට රිංගීමට ප්‍රේතයන්ට බැරිය… නිමාලි වෙසෙන නිවස දැන ගත් ප්‍රේතයා ආපසු ගසට යාමට සැරසුණි…
“හදීසි වෙලා මේකිව නැති කර ගන්න හොඳ නැහැ… හිමින් සීරුවේ වැඩේ කර ගන්න ඕනේ… රෑ උනාම ආයෙත් එන්න ඕනේ…”ප්‍රේතයා එසේ කීවේ මීට පෙර ඔහු කරදර කර ගෑනුන් ප්‍රේත බැල්මක් යයි හඳුනා ගත් පසු ගමේ දේවාලෙන් නුල් දාගන්නා නිසාය… නූලක් යන්තරයක් දා ගත් පසු කතකට ලං වෙන්න ප්‍රේතයාට නොහැකිය… නිමාලි නූලක් දා ගත්තෝතින් පාඩුව ප්‍රේතයාටය…
“දැන්ද ඔයා ආවේ…???” නිමාලි විමල්ගෙන් විමසීය…
“ඔව්, ඔයා කොහෙද ගියේ…???”
“නාන්න වැවට ගියා…”
“ඇයි ගෙදර වතුර…???”
“මොටරේ කැඩිලා…
“ඉතිං ටැංකියේ පුරවලා තියෙන්නේ…???”
“ටැංකියේ වතුර ටික ඔයාට ඉතුරු කලා… මේ රෑ වෙලා ඇවිත් ඔයාට ඔයට යන්න බැහැනේ…”
විමල් හොද ගුරුවරයෙකු වුවද සැමියෙකුට උවමනා කිසිවක් ඔහු තුල නොවීය…නිමාලිගේ දෙම්පියන්ගේ බල කිරීමට විමල් සමග විවාහ වුණා මිසක් නිමාලිගේ නම් කිසිම කැමැත්තක් නොවුණි… විමල් සිගරට් අරක්කු වලට ඇබ්බැහි ඌවෙකි… අවුරුදු ගානක මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා විමල් ලිංගික බෙලහිනයෙක් වීය…නිමාලි සමග අවසානයේදී එකතු වුයේ අවුරුදු පහකට පමණ කලින්ය… නිමාලි කොච්චර උත්සහ කළත් විමල්ගේ ලිගුව ප්‍රාණවත් කර ගැනීමට ඇයට නොහැකි විය… විමල් සිංහල බෙහෙත් කරද කිසිම ගුණයක් නොවීය… නීමාලිව කණගාටුවට පත් කිරීමට අකමැති නිසා හා තමාගේ ආත්ම ගවුරවය රැක ගැනීමට අවශ්‍ය නිසා විමල් දැන් උත්සාහයක් වත් දීමට කැමැත්තක් නොදක්වයි… මේ හේතුවෙන් නීමාලිට දරුසම්පතකට ඇති ආසාවද ගිලිහුණි… මොන දේ උනත් නිමාලි විමල්ට අඩුවක් නොකලාය…
කන්නාඩිය ඉදිරියට ගිය නිමාලි ගවොම අතක් පන්නා වේදනා දුන් පියයුරුව පරික්ෂාකලාය…
“මොනවා…”ඇයට ඉබේම කියවිණි…ඇගේ තනය මත රතු පැහැ ගැන්වුණු ඇගිලි පහක් සහිත අත් සලකුණකි…මෙය හැබැයි සාමාන්‍ය අතකට වඩා දිගටිය…නිමාලිට කිසිවක් සිතා ගත නොහැකිය…ගවොම යලි හදා ගත් නිමාලි කුස්සියට රිංගුවේ රාත්‍රී කෑම පිළියෙළ කිරීමටයි…
“හෙට නම් වැඩ ගොඩයි…”
“ඇයි….”නිමාලි විමල්ගේ පිගානට බෙදන ගමන් ඇසිය…
“ලබන සතියේ විබාගේ නිසා ඔක්කොම ලෑස්ති කරන්න එපැයි…”
“හ්ම්ම්…ඒක නෙවේ මම අද ඔයට බැස්ස තැන ශෝක්…කවුරුත්ම නැහැ…වතුරත් පිරිසිදුයි…”
“කොහෙන්ද…???”
“අර ලොකු කුඹුක් ගහ ලගින්…” අනාගත් බත් කට මුවේ දමා ගන්න සරුසුනු විමල් තිගැස්සිණි…
“මොකටද කැලෑවල් අස්සේ රිංගන්න ගියේ…පාලම ගාවින්නේ හැමෝම බහින්නේ…දන්නවද ඔතන හොල්මන් ඉන්නවලු…”
“අහ්හ්…එහෙමද එහෙනං හොල්මන මාව දැකලා බය වෙන්න ඇති…”නිමාලි මහ හයියෙන් හිනා වුනි…
“ඔය හොල්මන් කතා නම් මාත් විස්වාස කරන්නේ නැහැ…හැබැයි තනියම යන්න එපා…”
කෑම කා අවසන් උනුපසු දෙදෙනාම නින්දට සැරසුණි… රාගයෙන් කැලතෙන නිමාලි තම සැමියාට ලංව ඔහුගේ පපුව පුරා තම අතක් යවා අත ගන්න විය…
“හෙට උදේම ඇහැරෙන්න ඕනේ…”කියා අනෙක් පස හැරුණු විමල් නිමාලිගේ බලාපොරොත්තු සුන් කළේය…
නිමාලි තරහින් අනික් පස හැරුණි…
“ලිගුව ප්‍රාණවත් නොවුණට සතුටු වෙන්න පුළුවන් විදි තව කොච්චර තියෙනවද… විමල්ට නම් කිසිම වුවමනාවක් නැහැ…” නිමාලි හිතෙන් බැන වැදුුනී…
මධ්‍යාහන දොළහා පසු වී විනාඩි කිහිපයක් ගත විය…නිවාස හතළිහක් පමණ ඇති ගමෙහි නිවාස පිහිටා තිබුනේ එකිනෙකට බොහෝ දුරිනි…ඒ සියල්ලේම නිවැසියන් නින්දට ගොසිනි…රැහැයියන්ගේ හඩ සහා මුසල බස්සෙකුගේ හඩ ගම පාලුවෙන් වෙලා ගනී…ඒ මූසල බව අමුනුස්සයන්ට ඇමතීමක් වැනිය… මුළෑදැනී ගේ ප්‍රේත ආත්මයද කුඹුක් ගසෙන් බැස නිමාලිගේ නිවස කරා පැමිණියේ අහල පහල සුනඛයින්ද බිය වද්දාගෙනය…නිමාලිගේ ඉඩමට ඇතුළු ඌ ප්‍රේතයා ඔවුන්ගේ කාමරය ඉදිරියේ නැවතුණි… බිත්තිය හරහා ඇතුළු උණු ඔහු නිමාලි අසල නැවතුණි… තම බලයෙන් නිදා සිටින නිමාලි වෙත සුලං පහරක් යැවිය…නිමාලි පෙරවා සිටි පොරවනය සහ ඇගේ දුහුල් රාත්‍රී ගවොම මදක් ඉහලට එසවිණි…ජනේලය තුලින් වැටෙන සද එළියෙන් නිමාලිගේ කලවාද තට්ටම්ද පැහැදිලිව පෙනෙයි…පහතට නැමුණු ප්‍රේතයා නිමාලිගේ තට්ටම් සුරතල් කරමින් මිරිකන්නට විය…නින්දේ සිටින නිමාලිට කිසිවක් නොදැනේ…ඇයට එක සිහිනයකි…මුලාදෑනි කෙනෙක් පැමිණ ඇගේ ඇග සුරතල් කරන බව ඇය සිහිනෙන් දකී…
“නියම පුක” කියමින් ප්‍රේතයා ඇගිල්ලක් ඇගේ තට්ටම් ඈත් කර ගුදයට විවරයට ලං කරේය…අගල් පහක් පන වූ ඔහුගේ සිහින් ඇගිල්ල කෙල වලින් තවරා නිමාලිගේ ගුදයට හෙමින් ඇතුළු කරේය…ප්‍රේත ඇගිල්ල සම්පුර්ණයෙන්ම නිමාලිගේ පුක ඇතුලට කිදා බැස නැවතුනි…
ප්‍රේත ඇගිල්ල තම ගුදයේ අග කොහේ හෝ තැනක වදිනවත් සමගම නින්දෙන් නිමාලිගේ කටින් හීන් කෙදිරියක් පිට විය…
නිමාලිගේ හීන් කෙදිරියට එකවරම අවදි වූ විමල් ලාවට ඇස් ඇරියේය…ඒ බව දුටු ප්‍රේතයා ක්ෂණිකයෙන් එතනින් පලා ගියේය…නිදි මර ගාතේ උන්නු විමල් ආයෙත් අනිත් පැත්ත හැරි නින්දට වැටුනී…
උදයම අවදි වූ නිමාලි ආහාර පිස ලබාදී සැමියාව පිටත් කලාය…ඈ ඊයේ කියවා නැවතූ පොත අතට අරගෙන කිය ගෙන කියවන්නට විය…”මරණයෙන් අවදි වූ මිනිස්සු…!!!” ලෙස ඒ පොතේ සදහන් විය…නිමාලි පුටුවේ වාඩි වී පොත මද වෙලාවක් කියවන විට පස්ස රිදුම් කන්නට විය…පොතත් පැත්තකට විසි කල නිමාලි කන්නාඩිය ඉදිරියට ගොස් ඇද සිටි සාය තම ඉණ තෙක් ඉහලට ඔසවා බැලිය…
“මේ මොකද…???” තට්ටම් රතු පැහැ ගැන්වී ඇති බව දුටු ඇයට ඉබේම කියවිණි…ඒත් සමගම නිමාලිගේ ගුද විවරයෙන් සිහින් කැසිල්ලක් දැනුනි…නිමාලේ අත් දෙකන් තම විසාල තට්ටම් දෙක දෙපසට කොට කන්නාඩියෙන් ගුද විවරය දෙස බැලුවාය…නිමාලිගේ ගුද විවරයද රතු පැහැ ගැන්වී තබිණි…
කෑමක් වත් විස උනාදෝ කියා සිතූ නිමාලි ඔසවා ගෙන සිටි සාය බිම දමා ගත්තාය…නිමාලි නැවතූ තැනින් යලිත් පොත කියවීමට පටන් ගතිනි…
පොතේ පිටු කිහිපයක් කියවූ නිමාලි දවල් වරුවේ සුපුරුදු විදිහටම ගේ දොර වැඩ පල කර බිරිදකගේ රාජකාරිය ඉෂ්ට කලාය…සැරෙන් සැරේ ගුදයෙන් ඇති වූ සියුම් කැසිල්ල නිසා නිමාලිගේ වැඩ තරමක් මන්දගාමී විය…
දාඩියෙන් තෙත් වුනු නිමාලි ටැංකියේ වතුර ටික විමල්ට ඉතිරි කර පෙර දා සේම ඔයට බැස නා ගන්නට තීරණය කලාය…
ඔයේ වතුරේ විසබිජ වත් තිබ්බද දන්නේ නැහැ….රෙදි ටිකත් කිහිලි ගහගෙන ඔය දෙසට පිය නගන නිමාලිට සිතුනි…
ඔයට යන මග දෙපස අයිනේ තිබුණු කොහොඹ පැලයක් දුටු නිමාලි එයින් කොළ කිහිපයක් කඩා ගතිනි…අතින් කොළ ටික පොඩි කරගත් ඇය හෙමිහිට වට පිට බලා සාය අස්සට අතක් යොවා ගුද විවරයේ කොහොඹ කොළ ටික අතුල්ලුවාය…
නිමාලි ඔයට බසින අඩි පාරට ඇතුළු වෙද්දීම කුඹුක් ගස උඩ ඇස් දෙක පියවාගෙන හිටි ප්‍රේතයාට දැනුනි…
“හ්ම්ම් පුසුඹේ බැරුවා…අදනං මෙකිට හොදට දාඩිය දාපු පාටයි…….” ප්‍රේතයාගේ කටට කෙල උනන්ට පටන් ගත්තේය…
නිමාලි ඔය ලගට පැමිණ කුඹුක් ගසේ මුලක් උඩ ඇදුම් ටික තිබ්බාය…නිමාලිට විමල් කිව්ව කතාව මතකෙට නැගිණි…
”ඔය කුඹුක් ගසේ හොල්මං ඉන්නවලු” නිමාලි කට ඇද කර කර කියා සිනාසුනි…මෙහෙමත් මෝඩ මිනිස්සු නිමාලි හිතා ගත්තාය…
කවුරුත් මෙතනට නොපැමිණෙන නිසා නිමාලි ඇද සිටි සාය සහ බ්ලවුස් එක ගලවා පැත්තකට විසි කලාය…ඉතුරු වුනු යට ඇදුම් ද ඇය ගලවා බිමට විසි කෙරුවාය…
නිමාලි අමු හෙළුවෙන් නැමී කුඹුක් මුල උඩ තිබූ චිත්ත රෙද්ද ගැනීමට සැරසුණි….මෙතෙක් වෙලා ගස උඩට වී බලා සිටි ප්‍රේතයා හනිකට බිමට පැන නිමාලි පිටු පස දන ගසා ගතිනි…
නැමී නිමාලිගේ යෝනියට නහය ලං කර සුවද බැලිනි…නිමාලිගේ පුකෙන් හැමූ දාඩිය මිශ්‍ර කිඹි සුවදින් ප්‍රේතයා මත් වී ගියේය…
“මරු අප්පා…” ප්‍රේතයාට කියවිණි…
කිඹි සුවදින් කුල්මත් වූ ප්‍රේතයා තමාගේ දිව උල් කොට නිමාලිගේ ගුද හිලට ඇතුළු කරේය…කොහොඹ කොළ අතුල්ලා තිබූ නිසා ප්‍රේතයාගේ කටට තිත්තක් දැනුණි…
“තුහ්හ්..තුහ්හ්… තිත්තයි…!!!” ප්‍රේතයා කෙල ගසන්නට විය… ප්‍රේතයා ගේ බලාපොරොත්තු සුන් වීය..
චිත්තය ඇදගත් නිමාලි ඔයට බැස කිලිටු ඇදුම් එක දෙක ගලේ ගසා හෝදන්නට විය…
රෙදි සෝදන නිමාලි දිහා ප්‍රේතයා කුඹුක් මුල මත හිද ආසාවෙන් බලා හිටියේය…
නිමාලිව දුටු ප්‍රේතයාට මතක් උයේ තම බිරිද කුමාරිවය…කුමාරි නිමාලි තරම් හැඩ නොවුනත්, ඒ දවස් වල ගමේම හිටපු ලස්සනම ගෑහැනිය විය.නිමාලිව කිලිටු කිරීමේ අදහස ගැන ප්‍රේතයාට දුකක් ඇති විය….
නිමාලි රෙදි ගහන ගල දිහා එක සැරේටම ප්‍රේතයාගේ ඇස ගැටුණි… කුමාරි ගලෙන් ඔලුව තලා තමාව මරා දාපු හැටි ප්‍රේතයාට සිහි වන්නට විය…
“ගෑනු පව් නැහැ…ඔවුන් ඔක්කොම එකයි….ගෑනුන්ට නම් කිසිම අනුකම්පාවක් නැහැ මගෙන්…” ප්‍රේතයා දත් මිටි කෑවේය…
නිමාලි සේදු රෙදි ටික මිරිකා ගලක් උඩින් තබා, ගුලියක් ගසා තිබු කොණ්ඩයද කඩා දිය නෑමට සැරසුණි… ඔය මැද්දට ගිය නිමාලි සැරෙන් සැරේ දියේ එබී නා ගත්තාය…
නිවසේ සිටම මුත්‍රා බරේ පැමිණි නිමාලිට තවත් බර හිර කරගෙන හිටිය නොහැකි විය… ඔයක් අපවිත්‍ර කිරීමට නිමාලි ටිකක් පසු බට වුවද එක පාරක් චු කලාට මොකද යැයි හිතා දියේ එබෙන ගමන්ම මුත්‍රා කිරීමට පටන් ගත්තාය…
තාලයට දියේ එබෙමින් උඩට මතු වන නිමාලි දෙස බලා සිටි ප්‍රේත ආත්මයට කාන්තා මුත්‍රා සුවදක් දැනෙන්නට පටන් ගතිනි… ප්‍රේතයා නාසය ටිකක් උලුප්පලා වටේට ඉව කළේය…
“හ්ම්ම්…චූ සුවදයි…!!! මේකි වතුරේම හුජ්ජ කරනවා වත්ද…???” ප්‍රේතයාගේ කටට කෙල උනන්න විය…
මුල උඩ ඉගෙන සිටි ප්‍රේතයා අඩියට දෙකට වතුරට පැන්නේය…නිමලිගේ මුත්‍රා වලින් අපවිත්‍ර වෙන ජලයේ ප්‍රේත ආත්මය එබී නා ගත්තේය…එහෙට මෙහෙට පෙරළෙමින් සිටි ප්‍රේතයා වතුර ටිකක් කටේ දා ගන්නද අමතක නොකළේය…
කාලෙකට පසුව කාන්තා මුත්‍ර ටිකක පහස ලැබූ ප්‍රේත ආත්මයට අද රජ මගුල්ය…ප්‍රේතයා නිමාලිගේ චූ මිශ්‍ර වතුරේ හොද හැටි දිය පුන් ගැසුවේය..
මද වෙලාවකින් ගොඩට පැමිණි නිමාලි සබන් කැටය අතට ගෙන පොඩි කර මුනේ උලා ගත්තේය…මුනේ උලා අවසානේ ඇගේ සබන් ගා ගැනීමට පෙර ප්‍රේතයා අතේ තිබුණු සබන් කෑල්ලට පහරක් දුනි…
“උබ සබන් ගාලා පිරිසිදු වෙනවට මම කැමති නැහැ…ගැනුන්ගෙන් එන වල් සුවද ඔය සබන් සුවදට වඩා කොච්චර හොදද…” ප්‍රේතයා කිව්වාය…
සබන් කෑල්ල ලිස්සා විසි වී ඔයට වැටි අතුරුදහන් විය…නිමාලි වතුරට බැස අත දමා සෙව්වත් සබන් කැටේ හමු නොවිය…
“අපරාදේ…අලුත්ම සබන් කැටේ…ලෙස්සුවනේ…දැන් ඉතින් ඔය දිගේ ගිහිල්ලත් ඇති…” නිමාලි කනසලු විය…
සබන් නැති නිසාවෙන් නිමාලි අතෙන් ඇග පත ටිකක් අතුල්ලා ගන්න පටන් ගත්තාය…මාරුවෙන් මාරුවට අත් දෙක ඉස්සු නිමාලි වතුර ටිකක් ඉහා කිහිලි දෙකත් අතුල්ලා ගතිණි…නිමාලිගේ කිහිලි වල මයිල් කොටටම කපා තිබුණි…විමල් නිමාලි පිළිබද කිසි උනන්දුවක් නොදැක් වුවද සෑම විටම ඇය පිළිවෙලට ජිවත් විය…නිමාලිගේ සුදු කිහිලි දුටු ප්‍රේතයාට දෙලොව රත් විය…හනිකට නිමාලි ලගට ලං වුනු ප්‍රේතයා නිමාලිගේ කිහිලි දෙක අසාවෙන් ලෙව කන්නට විය… නිමාලිට සියුම් කිචියක් දැනුණි…නිමාලි ඒ සුලන් පහර නිසා යැයි සිතා ගත්හ..
“ගෙදර නානවට වඩා මෙතන නාන එක කොච්චර ශෝක්ද…” නිමාලිට සිතුනි…
ප්‍රේතයාගේ පළල් දිවෙන් නිමාලිගේ කිහිලි දෙකම හොදට පිරිසිදු විය…
“ඒකනේ මම කිව්වේ උබට සබන් ඕනේ නැහැ කියලා…මම සුද්ද කරන්නම් උබව…”ප්‍රේතයා හිනා වේවි කිවේය…
නිමාලි යලිත් ඔයට බැස රිසි සේ නාගන්නට විය…නිමලිගෙන් සතුටු වුනු ප්‍රේතයාගේ ලිගුවෙන් ශ්‍රාවය ගලන්නට විය…අවුරුදු දෙකක් දර දඩු වී ඇකිලී තිබුණු ප්‍රේත ලිංගය නිමාලිගේ පිහිටෙන් දැන් ටිකක් පන ගසා අවිදින්ය…
ලිගුවෙන් ගලන සෙවල කුඹුක් මුල උඩ තිබුණු නිමාලිගේ ජංගිය උඩට හැලීමට ප්‍රේත ආත්මය තීරණය කළහ…වතුරේ එබෙන නිමාලිට නොපෙනෙන නේ ජංගිය උඩ අතට හැරවූ ඔහු ජංගියේ කිම්ඹ අතිලෙන තැනට තමන්ගේ සෙවල වක්කරන්නට විය…
“ඕකි නාලා ගොඩට එද්දී මේවා වේලිලා තියෙයි…” ප්‍රේතයා සිතුවේය…නිමාලි, තම ලිගු ශ්‍රාවය වැක්කෙරුණු ජංගියක් ඇදිම ප්‍රේත ආත්මයට ආඩම්බරයක් බදු විය…
මුදලිගේ ප්‍රේත ආත්මයට ඇත්තේ අන්ත ජරා සිතුවිලිය… මිනිස් ආත්මය ලබා සිටියදීත් වැඩි වෙනසක් තොතිබුනි…
නිමාලි හිතුවට වඩා ඉකමනට ගොඩට පැමිණියාය…ජංගියේ සෙවල තාම හරි හැටි වේලි නොමැතිය…ඇග පත පිසදාගත් නිමාලි ගවොම ඇද ජංගිය අතට ගත්තාය…
ජංගියේ ගෑවී තිබුණු අමුතු ශ්‍රාවය දුටු නිමාලිට අන්දුන් කුන්දුන් විය…
“මේ මොනාද…??? නිමාලි සිතුවේය…කුඹුක් ගස දෙස බැලූ නිමාලි කුරුල්ලෙක් වත් ජරා කරන්න ඇති යැයි සිතා අපවිත්‍ර වූ ජංගිය ඔයෙන් සෝදා ගත්හ…
නිමාලි යටට බ්‍රෙෂියර් එකක් පමණක් හැද ජංගියක් නොමැතිව ඔයෙන් පිටවී අඩි පාර දිගේ යන විදිහ ප්‍රේතයා කුඹුක් අත්තකට වී බලා සිටියේය…
නිමාලි ප්‍රේත ලිගු ශ්‍රාවය ගෑවුණු ජංගිය නොහැදීම නිසා ඔහුට පොඩි කනස්සලක් ඇති විය…නමුත් ජංගියක් නොමැතිව නිමාලි ගෙදර යෑම ගැන සිතා ඔහු සතුටු විය…
“ජංගියකුත් නැතුව පුක නලවා නලවා යන ලස්සන… ගමේ එකාලට අද හොදයි… !!! අදත් කරුවල වැටුනම ඔකිගේ ගෙවල් පැත්තේ යන්න ඕනේ…මම ඕකිව ටික ටික කිලිටි කරනවා…!!!”
එසේ කියා මුලාදෑනිනේ ගේ ප්‍රේත ආත්මය මහා හඩින් සිනා සුනී…
